“Αν με ρωτούσε κανείς πριν από πέντε χρόνια αν ήθελα να γίνω νοσοκόμα, θα απαντούσα σίγουρα όχι”, λέει η Νικόλ Γκρεν από το Μιλγουώκυ, γελώντας. “Αυτά που μου συνέβησαν με έβαλαν σ’αυτόν τον δρόμο, να γίνω νοσηλεύτρια και να μην μπορώ πια να φανταστώ τον εαυτό μου να ζει αλλιώς”.
Οι νοσηλεύτριες – σούπερ ήρωες
Τον Ιούνιο του 2015, η Νικόλ επέστρεφε ανέμελη από ένα πάρτυ αποφοίτησης, όταν έπαθε καρδιακή ανακοπή. Η τύχη ήταν με το μέρος της, καθώς είχε σταματήσει σ’ένα βενζινάδικο απέναντι από το νοσοκομείο της μικρής πόλης όπου έμενε, και το ασθενοφόρο μόλις είχε επιστρέψει στον αυλόγυρο του νοσοκομείου. Αυτό της έσωσε τη ζωή.
Η Νικόλ δεν γνώριζε πως έπασχε από μια σπάνια κληρονομική καρδιαγγειακή νόσο, που θα της προκαλούσε 78 ανακοπές σε 36 ώρες σε συνέχεια εκείνου του πρώτου επεισοδίου. Σε τεχνητό κώμα, η καρδιά της λειτουργούσε μόνο στο 10%. Οι γιατροί που την νοσήλευσαν διαπίστωσαν ότι τα πόδια της δεν αιματώνονταν πλέον, και χρειάστηκε τελικά να προβούν σε διπλό ακρωτηριασμό πάνω από το γόνατο για να αποφύγουν το σηπτικό σοκ. Όταν η Νικόλ βγήκε από το κώμα, ανακάλυψε ότι δεν είχε πλέον πόδια. Είχε όμως σωθεί από σχεδόν βέβαιο θάνατο.
Τις μέρες, εβδομάδες και μήνες που ακολούθησαν, η Νικόλ έπεσε σε κατάθλιψη. Ένιωθε άχρηστη και δεν είχε καμία ελπίδα να συνεχίσει τη ζωή της. Ένα ως τότε δραστήριο κορίτσι, που ασχολούνταν με την ανταγωνιστική κολύμβηση, δεν μπορούσε να διανοηθεί πώς μπορούσε να συνεχίσει τη ζωή της χωρίς πόδια. Αλλά οι νοσηλεύτριες που την φρόντιζαν δεν την άφησαν να εγκαταλείψει.
“Βρισκόμουν σε πλήρη σύγχιση κι αναρωτιόμουν διαρκώς ‘γιατί να συμβεί αυτό σ’εμένα, τελείωσε η ζωή μου‘, και πραγματικά, οι νοσοκόμες μου με κράτησαν σώα. Με κράτησαν σώα στην πιο ευάλωτη στιγμή της ζωής μου’, λέει η Νικόλ. “Στα μάτια μου δεν ήταν απλά νοσηλεύτριες, ήταν υπερήρωες”.
Σπουδές αυτονομίας
Η Νικόλ έμαθε ξανά να περπατά με τεχνητά μέλη – σήμερα τα χρησιμοποιεί καθημερινά. Την βοήθησε ιδιαίτερα η παρακολούθηση ενός bootcamp όπου γνώρισε κι άλλες κοπέλες με διπλό ακρωτηριασμό, που σήμερα τις νιώθει σαν δεύτερη οικογένεια. Μόλις κατέκτησε πάλι την κινητικότητά της, έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Νοσηλευτικής του Marquette University και εισήχθη στη σχολή με επιτυχία. Μετακόμισε σε ένα διαμερισματάκι κοντά στη σχολή της και κάθε πρωί πήγαινε στα μαθήματά της με τα πόδια – με τα δυο δικά της προσθετικά πόδια.
“Είχα πολλούς φόβους. Πίστευα ότι οι άλλοι θα με απέρριπταν ή θα πίστευαν πως δεν είμαι ικανή για πολλά, ή πως θα μου συμπεριφέρονταν διαφορετικά. Αλλά τελικά, αν είναι να πω ένα πράγμα για το Πανεπιστήμιο, είναι πως κανείς δεν μου φερόταν σαν να είμαι ανάπηρη. Αν δεν είχα γραφτεί στη σχολή τότε, δεν νομίζω πως θα ήμουν σήμερα τόσο αυτόνομη κι ανεξάρτητη”.
“Δεν θα έπαιρνα τα πόδια μου πίσω αν έπρεπε να χάσω τις φιλίες που έκανα, την αγάπη που έλαβα, και την κλίση που αποκαλύφθηκε τόσο καθαρά πως έχω. Δεν θα τα αντάλλαζα όλα αυτά με τίποτα”
Nicole Grehn
Νοσηλεύτρια με δυο προσθετικά πόδια
Η Νικόλ αποφοίτησε το 2017 και ξεκίνησε αμέσως να εργάζεται στο νοσοκομείο όπου είχε η ίδια νοσηλευτεί. Οι γιατροί και οι νοσηλεύτριες που την είχαν φροντίσει είναι τώρα συνάδελφοί της. Λέει πως νιώθει σαν να της έπεσε το λαχείο όταν δουλεύει μαζί τους στο τμήμα ορθοπεδικής χειρουργικής.
Η Νικόλ φροντίζει όσους υφίστανται ακρωτηριασμό και βρίσκονται στην ίδια κατάσταση που βρισκόταν κι εκείνη πριν από πέντε χρόνια. Η αγαπημένη της στιγμή είναι όταν μπαίνει στο δωμάτιό τους, σηκώνει τα μπατζάκια του παντελονιού της και τους εκπλήσσει δείχνοντας τα προσθετικά πόδια της. “Το να είμαι ικανή να το κάνω αυτό και να τους δείχνω ότι υπάρχει ζωή μετά τον ακρωτηριασμό, οτί δεν είναι το τέλος του κόσμου και της ζωής τους, σας ορκίζομαι οτί είναι το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου”. Δεν θα ήθελε να βρίσκεται πουθενά αλλού, λέει η Νικόλ, παρά στο νοσοκομείο, να φροντίζει τους άλλους όπως την φρόντισαν κι εκείνην.
Πάντως, όταν κάθομαι και ξανασκέφτομαι τα τελευταία πέντε χρόνια, πραγματικά νιώθω περήφανη για τον εαυτό μου”, λέει η Νικόλ. “Είμαι περήφανη που είμαι νοσηλεύτρια. Είναι μια ανιδιοτελής δουλειά, ιδιαίτερα σ’αυτές τις εποχές. Εννοώ πως οι νοσηλεύτριες είναι η σπονδυλική στήλη της ιατρικής, και είμαστε η σπονδυλική στήλη ενάντια σ’αυτήν την πανδημία”, προσθέτει. “Θα βγούμε από αυτή την κρίση χάρη στις νοσηλεύτριες, μεταξύ άλλων”.
Πηγή: nbc15.com, hangerclinic.com